Het fingerspitzengefühl van osteopaat Ytje Geertsma

Ytje Geertsma (30) is osteopaat en heeft haar praktijk aan de Zwarteweg 4 in Sneek. Ze studeerde vier jaar fysiotherapie aan de Hanze Hogeschool in Groningen, maar voor haar was dat niet voldoende. Zij wilde meer weten en dat vond ze in de osteopathie. Tijdens haar stageperiode kwam Ytje in aanraking met osteopaat Tom van Minderhout in Balk en raakte ook in de ban van de osteopathie.

“Wat ik zo interessant aan de osteopathie vind? Ik zal je een voorbeeld geven. Een sporter heeft vaak hamstringblessures, die steeds maar weer terugkomen. Bij de fysiotherapie maak je de spieren dan los en sterk, je laat de sporter ‘optrainen’ en hij of zij gaat weer sporten. Zoals gezegd komt die sporter na verloop van tijd weer bij je terug met dezelfde klachten. Waar ligt de oorzaak? Het lichaam is vaak sterk genoeg, maar toch. Komt de blessure vanuit het been, vanuit de aansturing, vanuit de zenuwbanen of de bloedvaten. Kan iets ingekneld worden door een litteken in de buik, of zit er een blok-kade in de rug. Kortom je ziet verder in het lichaam, meer als het geheel en dat is een hele uitdaging maar klachten worden door die zoektocht ook logischer. Ik was dus niet tevreden met de antwoorden die de fysiothe-rapie mij gaf.” Als kind was boerendochter Ytje ook al heel ‘doorvragerig’ weet ze van haar moeder. Zij wilde altijd het naadje van de kous weten.

Doorvragen

“Ik werk heel graag met mensen en ik wil de mens ook heel graag als geheel zien. Dus niet alleen hun klachten, maar ook wat hen bezig-houdt, de persoonlijkheid. Wie is de persoon die bij mij op het spreekuur komt. Daar zit ook de grote uitdaging in. Osteopathie bij baby’s vind ik ook heel interessant. Een baby laat meteen zien wat wel fijn is en wat niet. Puurder is er niet. Osteopathie bestrijdt niet alleen de symptomen, maar kijkt ook naar de achterliggende problematiek.”

Geertsma volgde na haar vierjarige fysiothe-rapie-opleiding aan de Hanze Hogeschool, in 2010 afgestudeerd, een vijfjarige opleiding aan ‘The International Academy of Osteopa-thie’in Zeist, Antwerpen en Gent.

Niet zweverig

“Deze opleiding is ook absoluut niet zweve-rig, want dat is vaak het beeld wat mensen er bij hebben. Dat klopt helemaal niet met de werkelijkheid. Het is heel structureel en past goed bij mij. Het gaat over de anatomie van het lichaam en het lichaam liegt nooit. Als iemand bij mij de kamer binnen komt dan zie ik bijvoorbeeld aan de kaakspieren, dat zijn van die hele stressgevoelige gewrichten, hoe iemand zich voelt. Of wanneer iemand bij mij zit en die heeft constant vuistspan-ning, dan zie ik dat wel. In het onderzoek dat na een intake volgt, heb ik al vrij snel in de gaten dat er meer speelt dan alleen een onwillige spier.”

Persoonlijke belangstelling, echt naar men-sen luisteren en als iemand ziek is er naar toe gaan, zijn kernwaarden die Ytje van huis uit heeft meegekregen en die ze nog altijd heel belangrijk vindt. Wie bij deze jonge osteopaat, met haar opvallend prachtige hel-dere blauwe ogen, binnenstapt heeft meteen een veilig gevoel.

Stress

“Veel klachten komen door stress, ik voel dat vaak ook letterlijk bij mensen die met rug- en nekklachten bij mij komen. Vanaf het begin van mijn opleiding heb ik een bepaalde fijngevoeligheid in mijn vingers ontwikkeld. Inderdaad ‘fingerspitzengefühl’. Ik breng het

postuur van een patiënt en de structuur van het lichaam zorgvuldig met de handen in kaart. Ik kan de bewegingen van het gewricht voelen en weet zo of deze bewegingen be-perkt of overdadig zijn. Ik onderzoek vervol-gens of de conditie van het weefsel, de spie-ren en het bindweefsel normaal zijn of dat ze onder druk, stress, staan. Daar is nogmaals, niks zweverigs aan! Als ik op vakantie ben, dan kijk ik vaak nog onbewust naar mensen hoe ze zich bewegen. Het is geen knop die je even om kunt zetten. Het zit gewoon in mij. Ik richt mij helemaal op de osteopathie. Het is mijn passie!”, besluit Ytje het gesprek.