Keizersnede

Keizersnede: 6-8 weken rustig aan, geduld houden en dan ben je er weer (?!)

Gelukkig kunnen de meeste baby’s middels een natuurlijke bevalling ter wereld komen. Toch is er regelmatig een keizersnede noodzakelijk. Dit kan verschillende redenen hebben:
– De uitgang van je geboortekanaal wordt belemmerd ( denk aan een vleesboom, de placenta of littekenweefsel door een andere operatie)
– De baby is volgroeid, maar is te groot voor een normale bevalling
– De baby is volgroeid, maar je bekken is te klein
– De baby ligt in een stuitligging

We mogen blij zijn dat de reguliere geneeskunde zo ver ontwikkeld is dat dit kan! Maar een natuurlijke bevalling is ook voor de baby het beste. Baby’s die met een keizersnede geboren zijn hebben kans op het ontwikkelen van een blokkade van de schedelbotstukjes. Zeker als er wel sprake is geweest van een persfase (tegen de baarmoedermond of schaambeen) heeft de schedel en het lichaam van de baby veel compressiekrachten moeten doorstaan.

Door de keizersnede ontstaat er littekenweefsel bij de moeder in de onderbuik. Littekenweefsel bestaat uit bindweefsel. Dit wordt ook wel “ fascia “ genoemd. Bindweefsel komt in ons gehele lichaam voor. Het wil verschillende weefsel met elkaar verbinden. Dit bindweefsel hoort soepel en elastisch te zijn zodat verschillende weefsellagen ten opzichte van elkaar kunnen glijden. Wanneer je enige tijd geleden een keizersnede hebt gehad, kunnen er verklevingen (adhesies) ontstaan. Dit bindweefsel is stug, niet meer elastisch en kan ontstaan tussen de buikwand en de baarmoeder, de baarmoeder en de eierstokken, maar kan ook tussen de darmlussen ontstaan. Deze verklevingen kunnen als gevolg zelfs vruchtbaarheidsproblemen geven.

Het littekenweefsel na de keizersnede kan verschillende klachten geven. Ook in regio’s waar het litteken zelf niet zit, kan het klachten geven, bijvoorbeeld:
– Heup-/liesklachten
– Uitstraling in het been (of beide benen)
– Rugpijn
– Pijn in de onderbuik
– Problemen met de bekkenbodem (incontinentie)
– Terugkerende blaasontstekingen
– Gevoelige, opgezette darmen
– Pijn bij het plassen
– Pijn bij het vrijen
– Problemen met de rompstabiliteit
– Stuitklachten (kunnen zijn ontstaan wanneer de vrouw lange tijd heeft moeten persen en er op het laatste moment toch gekozen is voor een spoedkeizersnede. Er moet dan z.s.m. een afspraak gemaakt worden om verdere klachten te voorkomen! Dit geldt ook voor stuitklachten na een natuurlijke bevalling)

Littekenweefsel weghalen door een operatie is vaak niet de oplossing. Het weefsel wordt opnieuw opengesneden en er wordt weer een nieuw litteken gevormd. De kans op wederom verklevingen is dus zeer groot. Gelukkig kan een osteopaat hier wat aan doen. Het doel van osteopathie is de beweeglijkheid en de elasticiteit van het litteken te verbeteren. De osteopaat gebruikt verschillende manuele technieken die invloed hebben op de regio van het litteken om zo de doorbloeding naar het littekenweefsel te verbeteren.
Ook worden er lokale rektechnieken op het litteken toegepast. Hierdoor verbetert de elasticiteit van het litteken en het bindweefsel. De omgeving zal ook weer beweeglijker worden waardoor het beter kan functioneren. Hierdoor zullen de klachten verbeteren. Alle mogelijke vormen van verklevingen kunnen goed door de osteopaat behandeld worden.